CHAPEL HERRINGBONE

Podłogę tworzą dębowe klepki (prostokątne elementy o identycznych wymiarach i prostopadłych bokach) układane pod skosem w taki sposób, aby krótszy bok pierwszej zachodził na dłuższy bok drugiej. Proporcjonalne wymiary elementów (2:1 lub 3:1) pozwalają ułożyć z nich przerywany (przeplatany) wzór zygzak.

Ten rodzaj podłogi był stosowany już w XVI-wiecznej Francji, za czasów panowania Franciszka I. Sam wzór znany był zaś dużo wcześniej, bo w Starożytnym Rzymie, którego mieszkańcy poruszali się po drogach „wybrukowanych” właśnie w jodełkę. Co ciekawe, nazwa schematu układania klepek – Herringbone – nawiązuje do szkieletu ryb, zwłaszcza śledzia.

Klepki są tworzone w materiale litym (20 mm grubości) oraz warstwowym (In Between o grubości 15 oraz 20 mm), w kilku rozmiarach do wyboru. Najkrótsze elementy mają 300 mm (materiał lity) oraz 325 mm (m. warstwowy) długości, najdłuższe – odpowiednio: 900 i 925 mm. Elementy występują w bogatej palecie barw.

Ta podłoga powstaje z elementów w kształcie równoległoboku – prostokątnych klepek, których krótsze boki są przycięte pod skosem. W zależności od kąta cięcia wyróżniamy jodełkę węgierską (kąt cięcia 60°) oraz francuską (kąt cięcia 45°). Po ułożeniu klepek ich krótsze boki przypominają grot strzały, tworzą ciągły wzór zygzakowaty, a między nimi powstaje idealnie prosta linia.

Wzór zygzakowy często występuje w sztuce, m.in. na greckiej ceramice pochodzącej z roku 1800 p.n.e. Symetryczna, prosta forma była szczególnie popularna w latach 20. i 30. XX wieku (wpływy Art Deco), a w latach 60. i 70. do łask przywrócił je projektant mody Pierre Cardin oraz Dom Mody Missoni. Zygzak był charakterystycznym elementem tworzonych przez nich kolekcji.

Klepki są tworzone w materiale litym (20 mm grubości) oraz warstwowym (In Between o grubości 15 oraz 20 mm), w kilku rozmiarach do wyboru. Najkrótsze elementy mają 300 mm (materiał lity) oraz 325 mm (m. warstwowy) długości, najdłuższe – odpowiednio: 900 i 925 mm. Elementy występują w bogatej palecie barw.